Πλάτυνση πλανητών
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Με τον όρο πλάτυνση πλανητών (planet flattening ή oblateness ή polar flattening) χαρακτηρίζεται γενικά το μέγεθος του εξογκωμένου ισημερινού των Πλανητών σε σχέση με τον άξονα περιστροφής τους, με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται ο πλανήτης ως μια ελαφρά ελλειψοειδής σφαίρα.
Αν θεωρηθεί ως α η ισημερινή ακτίνα ενός πλανήτη (απόσταση από κέντρο του μέχρι τον ισημερινό του) και β η πολική ακτίνα του (δηλαδή το ήμισυ του άξονα περιστροφής του), τότε ο λόγος (α-β) : α χαρακτηρίζεται πλάτυνση του πλανήτη. Με άλλα λόγια, αφαιρούμε την πολική διάμετρο του ουράνιου σώματος από την ισημερινή διάμετρο του και στη συνέχεια διαιρούμε τη διαφορά, με την ισημερινή διάμετρο.
Την μεγαλύτερη πλάτυνση στο Ηλιακό σύστημα, 0,098, παρουσιάζει ο Κρόνος λόγω της μεγάλης ταχύτητας περιστροφής του, που διαρκεί μόλις 10 γήινες ώρες περίπου. Η πλάτυνση της Γης είναι πολύ μικρή, 0,0034.
- Η πλάτυνση των Πλανητών δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον στην Αστρονομική ναυτιλία, περιλαμβάνεται όμως στα ουράνια φαινόμενα.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Δ. Κωστάκης - Κ. Χασάπης "Κοσμογραφία" Αθήναι 1969, σελ.101.
- Χρ. Ντούνης - Α. Δημαράκης "Ναυτιλία - Ναυτικοί υπολογισμοί" Πειραιεύς 1967, σελ.349-350.